iyi ki doğmuş sevdiğim!

Beşiktaş- B maçından 1 gün önce.. Beşiktaş-J maçından 9 saat sonra.. BEŞİKTAŞ-K maçının 03. dakikasında.. Olaylar bu şekilde konuşlanır hafızama. Çünkü beynimin kıvrımlarında koca çınarımızın her bir yaprağının izi mevcut. Ve tarihler yer bulacaksa kafamda dinlenmeli bu çınarın altında, gölgesinde serinlemeli bir süre, daha sonra çınarın kökünden yapraklarına doğru uzun bir yolculuğa çıkmalı; onu beslemeli..

Ve bugün, çınarımızın köklerinin toprağa değdiği ilk günün üzerinden yıllar geçmiş. Körpe ve yalnız bir fidanken serpilmiş kocaman asırlık bir çınar olmuş. Her bir yaprağını başka bir sevdanın yüreğine bırakmış. Gölgesinde dinlendirmiş, toprakla mücadele için köküne indirmiş, yağmurda temizlemek için yaprağında sallamış; hafiften de rüzgara bırakmış.. Dökmemiş hiç yapraklarını ama; biz ona bağlandıkça o da bize bağlanmış; gövdesinde barındırmış; özgürce yaşatmış.. Acımasızca saldıran insanoğluna direnmiş, dimdik ayakta durmuş. Gücünü sevdalılarından almış.

Şimdilerdeyse amansız bir kasırgayla mücadelede… Sevdalılarıysa direnişte. Hepsinin de sahip olduğu güç kökünde. Öyle sağlam tutunmuş ki kökü toprağa ve toprak da öyle derinine almış ki bu kökleri kimse yıkamazmış. Bize masallar anlatılmamış; tozpembe dünyanın perdeleri hiç açılmamış bizlere. Siyahın ve beyazın çocukları olmuşuz her daim; çocukken bile direnmeyi öğrenmişiz. Gücümüzü hep saklamış ama yeri geldiğinde kullanmayı da bilirmişiz.

Ancak, bu seferki kasırga hepsinden farklıymış, daha yakıcı daha yıkıcıymış.. Gücünü kökünden alan bizler hala direnmekteymişiz. Çınarın gölgesinde dinlenenler ise yanılgıda. Onlar yapraklarında beşik gibi sallandıklarını zannederlerken farkında değillermiş çınardan kopup gideceklerinin, yaprağın üzerinde süzülüp yere ulaşacaklarının.. Toprağa karışacaklarının ve yine bu çınarı besleyeceklerinin.. Çünkü kasırgalar bu çınarı hiç yıkmamış aksine daha da güçlendirmiş. Köküne olan sadakati artırmış.

Günler, aylar, mevsimler, yıllar hatta koca bir asır geçmiş, ne kasırgalar ne yağmurlar görmüş bu çınar yine de yıkılmamış. Hep en güzel sevdaları barındırmış gövdesinde.

Ve biz iyi ki de o çınarın gölgesinde yer bulmuşuz kendimize ve iyi ki de aynı dala sapasağlam tutunabilmişiz. Düşmemiş fırtınalarda, birbirimize destek olmuşuz.

Ve sen karakartalım, kara sevdam;

İyi ki de doğmuşsun..!


*yazarın notu: Bir gün gecikmeli de olsa kutlanmalı her zaman bu sevda!*